خاطرات رهبر انقلاب از اوایل جنگ/ مستند آرشیوی مهجور است + فیلم
تاریخ انتشار: ۲۲ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۲۹۷۸۸۰
کارگردان «در لباس سربازی» معتقد است ساخت مستند آرشیوی همچون تولیدی، دشوار است. او می‌گوید: آرشیو در داخل کشور مهجور واقع شده است و متأسفانه نگاه سطحی‌نگری به تولید آثاری از این دست وجود دارد.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، مهدی نقویان مستندسازی است که با فیلم «در لباس سربازی» در بخش بلند چهاردهمین جشنواره «سینما حقیقت» حضور دارد.بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی با اشاره به چالش‌هایی که در تولید این اثر با آن مواجه شده است، عنوان کرد: پرداختن به موضوعات حساس نیازمند دقت است، زیرا باید تاریخ را بی‌عیب و نقص و صد درصدی روایت کرد و، چون فیلم براساس روایت‌هایی از رهبر انقلاب است، حساسیت‌های خود را دارد که روایت نادرستی انجام نشود. از طرفی کار آرشیوی به اندازه کار تولیدی، سختی‌های خاص خود را دارد. این طور نیست که اگر کسی چند کار آرشیوی تولید کرده باشد، بتواند به راحتی به آرشیو دسترسی داشته باشد. پیگیری و جمع‌آوری آرشیو دشواری‌های خاص خود را دارد.
نقویان درباره این دوره از جشنواره سینماحقیقت که به صورت مجازی برگزار می‌شود، خاطرنشان کرد: تجربه برگزاری مجازی آنلاین جشنواره، بسیار هیجان‌انگیز و از منظر تاریخی اتفاق خاصی است. نام فیلم‌هایی هم که در این دوره از جشنواره به نمایش گذاشته می‌شوند در تاریخ ثبت می‌شود. از طرفی برگزاری برخط می‌تواند به جذب مخاطب گسترده‌تر کمک کند. اگر تبلیغات مناسبی هم صورت گیرد اتفاق ویژه‌ای رخ می‌دهد.
کارگردان «در لباس سربازی» یادآور شد: من فکر می‌کنم نماینده طیف وسیعی از فیلمسازان آرشیوساز هستم. آرشیو در داخل کشور مهجور واقع شده و نگاه سطحی‌نگری به تولید آثاری از این دست وجود دارد. گاهی حتی در جشنواره‌ها و توسط داوران و هیات انتخاب‌های مختلف جدی گرفته نمی‌شود. مایه خوشحالی است که امسال توجه‌ها بیشتر به سمت این ژانر جلب شده است. اتفاقات خوبی در حوزه کار‌های آرشیوی می‌افتد که گاهی از چشم جشنواره‌ها دور می‌مانند و یا هیات انتخاب‌ها رغبت چندانی به این دست فیلم‌ها ندارند، اما در دنیا آثار تاثیرگذاری در حوزه آرشیو ساخته می‌شود.
کارگردان «گزارش اقلیت» از لزوم توجه به سینمای مستند گفت: در سینمای داستانی رقابت سختی در دنیا وجود دارد، اما سینمای مستند ایران در بسیاری از مواقع از سینمای مستند دنیا پیشی می‌گیرد، زیرا به ابزار و تکنولوژی پیچیده و سختی نیاز ندارد؛ بنابراین سینمای مستند ایران در رقابت با سینمای مستند جهان وضعیت خوب و حرفی برای گفتن دارد. در سینمای مستند می‌توان تاریخ یک کشور یا ملت، انقلاب را برای قشر وسیعی از مخاطبان مطرح کرد.
نقویان افزود: متاسفانه در کشور ما فیلمسازان کمتر سراغ موضوعات تاریخی می‌روند و با این موضوعات فیلم می‌سازند. در مقابل رسانه‌های معاند در تولید اثر مستند در این زمینه به شدت فعال هستند و روایت خود از تاریخ معاصر ما را ارائه می‌دهند. از این منظر اهمیت دادن به سینمای مستند بسیار اهمیت دارد و باید فکر اساسی‌تری در مورد این نوع فیلم‌سازی کرد. در پایان از برگزارکنندگان جشنواره تشکر می‌کنم که در وضعیت کنونی اقدم به برگزاری این جشنواره کردند.
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی تیزر مستند در لباس سربازی
مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی سازمان امور سینمایی کشور، چهاردهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» را به دبیری محمد حمیدی مقدم، از ۲۵ آذر تا دوم دی ۱۳۹۹ به صورت برخط (آنلاین) برگزار خواهد کرد.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: رهبر معظم انقلاب 8 سال دفاع مقدس 8 سال جنگ تحمیلی لباس سربازی سینمای مستند
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۲۹۷۸۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سینما به روایت «آپاراتچی»
ایسنا/اصفهان «آپاراتچی» روایت زندگی جلیل، مردی جوان و ساده است که سواد نوشتن ندارد، اما شور دارد و عاشق سینماست.
فیلم «آپاراتچی» ساختۀ قربانعلی طاهرفر، یکی از فیلم‌های در حال اکران اصفهان است که گیشۀ سینمای ساحل نشان می‌دهد با استقبال اندکی مواجه شده است، من نیز این فیلم ۹۴دقیقه‌ای را به‌تنهایی در سالن عالی‌قاپو نگاه کردم و وضعیت سالن، یعنی صندلی‌های خالی، این موضوع را تأیید می‌کرد. اما جای سؤال دارد که آیا تماشای «آپاراتچی»، محصول سال ۱۴۰۲ که در چهل‌ودومین جشنوارۀ فیلم فجر به نمایش درآمد، وقت تلف‌کردن است؟!
اگر عاشق «سینما» باشید، «آپاراتچی» به یک بار دیدنش (و اگر عاشق‌تر باشید، به چند بار دیدنش!) می‌ارزد؛ آن هم در مقایسه با بسیاری از فیلم‌های پرهیاهو و با بازیگران دهان‌پرکن، اما بی‌کیفیت که طرفدار هم زیاد دارند. «آپاراتچی» روایت زندگی جلیل است که عاشق سینماست و برای ساختن فیلمی بلند و سینمایی حاضر است هر کاری بکند. او وقتی دیگران معنی کارهایش را نمی‌فهمند به آن‌ها می‌گوید، تا حالا عاشق شدی؟! من عاشق سینما هستم!
اتفاقات این اثر که در جشنوارۀ فجر سال گذشته به دریافت جایزۀ ویژۀ داوران برای «نگاه نو» موفق شد، در روزگار نزدیک به پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ و سال‌های نخست جنگ ایران و عراق بازمی‌گردد. جلیل نقاش ساختمان است که روی بوم هم هنرش را به رخ می‌کشد و مخصوصاً پرتره شهدای عزیزمان را در جنگ ایران و عراق تصویر می‌کند و به دل خانواده‌هایشان تسلایی کوچک می‌بخشد. همین جلیل که عشق بی‌وحدومرزی به سینما دارد و همواره خود را در جشنواره‌های فیلم تصور می‌کند که جوایزی نفیس به دستش می‌دهند، قصد دارد فیلمی بلند و زندگی‌نامه‌ای بسازد.
فیلم جلیل دربارۀ شخصیتی به اسم نوری است. نوری در فیلم قاضی سخت‌گیری معرفی می‌شود. همه مردم از جمله جلیل و همسر و پدر پیرش که در یک خانه زندگی می‌کنند، بدگویی از این قاضی به روزمره‌شان تبدیل شده است. همه معتقدند که نوری دارد جان جوانان وطن را با قضاوت‌های نادرستش پایمال می‌کند. اما در همان ابتدای فیلم، وضعیت نوری دست‌کم در چشم برخی از مردم، از جمله همین جلیل داستان، دگرگون می‌شود. و وقتی نوری یعنی قاضی بدنام به دنبال اتفاقاتی شهید می‌شود، تصمیم می‌گیرد فیلمی از او بسازد و نامش هم بگذارد: «نوری در تاریکی».
اما فیلم‌ساختن در زمانۀ جلیل آسان نیست. پدرش با او مخالفت جدی دارد و سینما را هنری تهی می‌داند که یک مشت آدم فاسد و بی‌دین دور هم جمع می‌شوند تا بقیۀ مردم را هم با ساخته‌هایشان بی‌بندوبار کنند! همین نگاه پدر جلیل، طنز تلخی را به اثر بخشیده است. از طرفی، جلیل را وزارت ارشاد وقت جدی نمی‌گیرد و حاضر به حمایت از او نیست.
فیلم هیچ حامی معنوی و پشتیبان مادی ندارد. خانواده شهید نوری هم با مخالفت‌ها یا خواسته‌های خود به نوعی دیگر مانعی بر سر راه فیلم‌سازی جلیل شیفته و خیال‌پرداز هستند. حالا در ادامه باید دید سرنوشت این فیلم به کجا ختم می‌شود و اگر روی پرده برود، محبوب مردم خواهد شد، چنان‌که جلیل در رؤیا می‌بیند؟!
فیلم‌سازی در میانۀ انقلاب و جنگ
فیلم «آپاراتچی» در حد خود و تا جایی که توان گشودن بال و پر داشته است، داستان بغرنج سینمای ما و البته شیرینی‌های آن و شوریدگی‌های آدم‌هایش را بازتاب می‌دهد. سینمای کشورمان از ۱۳۵۷ شمسی به‌بعد که هنرمندانی نامدار در آن افتخار آفریدند و از این قاب رنگی و اسرارآمیز ما را به جهانیان نشان دادند یا هرکس دیگری که به توان و سلیقه خود آثاری در آن تولید کرده است، آغازش داستانی پیچیده دارد.
سینمای ایران بعد از ۱۳۵۷ شمسی، در میانۀ انقلاب و جنگی زودهنگام پا گرفت و همواره موانع پرشماری از جنبه‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی بر سر راهش بود. اما سینما زنده ماند، گاهی نیمه‌جان شد و گاهی جان تازه گرفت، اما هرچه بود و نبود به پیش رفت و نشان داد که این دنیای شگفت‌انگیز و پرقدرت شاید سر خم کند و در برخی سالیان منزوی شود، اما از میان نمی‌رود. سینمای ایران همواره عاشقان خودش را داشته است که برای سربلندی این گوشه پهناور از هنر معاصر ایران‌زمین کوشیده‌اند.
به جز اینکه به «آپارتچی» می‌توان نگاهی تاریخی داشت که در آن مقطع، خاص ایرانمان است، این فیلم به رابطۀ پویایی اقتصاد و هنر نیز نگاه خوبی دارد. جلیل و گروه کوچکش یک مانع جدی بر سر راه فیلم‌سازی‌شان دارند و آن هم نداشتن پول کافی و امکانات مادی به‌دردبخور است.
این مسئلۀ جدی است. هیچ هنرمندی در هیچ کجای دنیا نمی‌تواند با شکم خالی و زندگی‌ای که تمامش دغدغه نان باشد، هنری ماندگار به جهان تقدیم کند. گام‌برداشتن در چنین مسیری ازجان‌گذشتگی‌ها می‌خواهد. اگر در تاریخ هنر درنگ کنیم، آثار پراعجازی که هنوز ماندگارند و ما را انگشت‌به‌دهان می‌کنند، یا هنرمندش از خانواده‌ای ثروتمند برخاسته یا نهاد دولتی یا غیردولتی، آن هنرمند را حمایت مالی کرده و دنیایی امن برایش فراهم ساخته است. مردی مثل جلیل که برای فیلم‌سازی و نمایش استعداد هنری خود به فروختن فرش دست‌باف همسرش محتاج است، فرشی که می‌توانست زیرپای آن دو و پدر و بچه‌هایشان باشد، چه سرنوشتی در سینما خواهد یافت؟
انتهای پیام
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان